De Traptrinette is onze vrouwelijke correspondent in een mannelijke fietswereld. Elke maand schrijft ze een kort verhaal.
Cancellara de Ronde, Stybar Roubaix. Dat was de voorbije jaren mijn standaardantwoord telkens als iemand mij om een pronostiek vroeg voor de twee klassiekers. Wat eigenlijk nooit gebeurde, want daarvoor ben ik van het verkeerde geslacht. Maar geen nood, het is hier geen feministisch pleidooi en vrouwendag is al lang gepasseerd.
Dit jaar is het anders. Van de gepensioneerde Zwitser zal het niet meer komen en onze Tsjechische vriend zit nu eenmaal in het team van die andere pensioengerechtigde die nog één keer wil schitteren op de kasseien. Daar gaat mijn onuitgesproken voorspelling! Stybar kan ik volgend jaar wel weer oprakelen, maar voor 2017 zal ik op een ander paardje moeten gokken.
Sagan de Ronde? Voor die dekselse gummibeertjeseter lijkt de Koppenberg wel een pas geasfalteerd polderbaantje, zonder tegenwind dan nog. De helmboswuivende heeft zich al lang een plaatsje gespurt naar elk wielertoeristenhart, dat op diezelfde Koppenberg vlotjes tegen de limiet aan slaat. Van mij mag hij het alleszins, nog eens als eerste de streep over, liefst op één wiel, of met een nieuw trucje. Ik kijk alvast uit naar het interview achteraf.
Ik zou geen goede Vlaming zijn als ik Tom Boonen niet op één zet voor Parijs-Roubaix. Maar we zitten al aan paragraaf vier en ik heb Greg Van Avermaet nog niet vermeld, dus die kans is al lang verkeken. En het mooie aan Parijs-Roubaix is toch ook de verrassing. Toen vorig jaar de - ik beken - mij onbekende Aussie Mathew Hayman zijn kassei in de lucht stak bijvoorbeeld. Minder mooi was het wanneer Cancellara met vlag en al naar beneden donderde op de piste, dat was dan weer de verrassing te veel. Daarom ga ik dit jaar voor Ian Stannard, de beer van Sky die vorig jaar nog derde werd. Als een Kinder Surprise is hij net het juiste niveau van verrassend.
Zo, ik heb een antwoord klaar, vrouwendag of niet. Sagan en Stannard. Stiekem hoop ik dat iemand het mij vraagt. Maar nog meer hoop ik op perfect fietsweer die tweede en negende april, want de koers is op z’n mooist als je hem bekijkt met vermoeide benen.
