Jan en Martin gingen voor het eerst bikepacken en reden met de mountainbike via de GR5 van Hasselt naar Diekirch in Luxemburg. Tweehonderdzestig kilometer klimmen, vloeken op het regenweer en genieten van ‘t zicht onderweg.
“Het witloof is in uw benen geschoten, zeker?”. We rijden in een holle weg met zompige grond en ik schiet Martin voorbij, zoals een camionetje van het nationale Nederlands postbedrijf tegen het einde van de dag op weg naar de laatste webwinkelaar. Normaal schiet ik Martin zelden voorbij, en al zeker niet per mountainbike. Behalve omhoog dan, op de macadam. Eerder een Bahamontes dan een Absalon.
Het is dag twee en we hebben net een stevige talloor gegratineerd witloof gegeten, in een volstrekt ongezellige cafetaria van de lokale sporthal in Saive, nabij Luik. Fietsen tegen de gevel gegooid en als hongerige wolven de keet binnengestormd. En man, wat kwam die talloor aan. Ik eet zelfs niet graag witloof! Maar deze hartige hap kan wat geen enkel flauw drinkbuspoeder of taaie granenkoek uit het achterzakje kan. Voldoening schenken. Ervoor zorgen dat je na de maaltijd “Aaah” zucht en nog wat koffie vraagt aan de Waalse waard.
Grande Randonnée nr 5
Maaltijden als deze hebben ons zonder twijfel de GR5 helpen uitrijden. De route start origineel in Hoek van Holland en komt 2500 kilometer later uit in Nice. In Vlaanderen en Nederland geldt dit als het meest iconische Grote Routepad dat onze lage landen doorkruist. Talrijke mensen en groepen wagen hier jaarlijkse de trek naar de zon. Vaak in stukjes en brokjes, elk jaar een deeltje, soms de hele route in één keer.
Voor alle duidelijkheid: de GR5 is een wandelroute. Geen fietsroute. Vanaf ons startpunt in Hasselt tot aan de Maas in Luik liep de tocht relatief gemoedelijk. Zacht glooiend en langs brede paden en wegen. Maar niet ver achter de Maas duikt de route de Ardennen in. Plots worden die rustige paden uitdagende singletracks en volgt de ene smerige klim na de andere. Ik was/ben een beginnend mountainbiker en Martin een gevorderde, maar we hebben beiden afgezien. En jongens, het was plezant.
We probeerden tijdens onze trip ook iets nieuws: bikepacking. Het is al een lange tijd hip in Amerika en komt nu stillaan overgewaaid naar Europa. Bij bikepacking rust je je mountainbike uit met waterdichte zakken die je monteert in het frame, onder het zadel en aan het stuur. Hierdoor ligt het gewicht van je bepakking in ‘lijn’ van je fiets en kan je zonder enig probleem doen wat een mountainbiker moet doen: offroad klimmen, dalen en wild gaan.
Twee onnozelaars
Het is altijd merkwaardig hoe dicht de natuur bij een stad kan liggen. Zodra we buiten Hasselt waren, reden we plots door naaldbossen en zandheuvels vol heide. In Spa en Diekirch is het bos gewoon aan te raken vanuit het centrum. Het leuke aan die GR5 (en alle andere GR’s) is net dat ze je langs al die kleine natuurwegjes brengen waarvan je niet wist dat ze bestonden.
Sommige stukken zijn moeilijk berijdbaar. Maar dat is perfect voor wie houdt van een uitdaging. De boswegen rond Zutendaal waren tijdens onze tocht herschapen tot de Mekong-delta dankzij enkele dagen stevig gieten.
Ook op weg naar Spa kregen we met veel modder te kampen. Toen we daar arriveerden, voelden we ons zo smerig dat we onze overnachtingsplek (het statige Hotel L’ Auberge) niet durfden binnengaan. Als twee onnozelaars hebben we voor het venster staan zwaaien tot de ober van het restaurant ons opmerkte en ons zonder bezwaar binnenliet. Eenmaal in onze kamer besliste Martin om samen met alle fietstassen en schoenen een warme douche te nemen. Pure plantrekkerij, maar wel proper. En daar achteraf natuurlijk stevig over nalullen met een litertje rode wijn bij een uitstekende Italiaan.
Alles Instagram-waardig
Eenmaal in Wallonië werd het landschap, wel ja, Ardens. Onze doortocht door bossen en weiden werd gekruid met races doorheen met grote stenen bezaaide holle wegen, gevolgd door beklimmingen van alle aard. Vals plat, dan stevig omhoog en soms zelfs ondoenbaar met de fiets. We hebben onze fietsen én bagage meer dan eens de berg op moeten duwen. Maar boven was het uitzicht toch steeds weer Instagram-waardig. Dus nee, ik zaag niet, integendeel. Een wandelweg door de Ardennen volgen is moeilijk, maar wel de moeite.
Toen we op dag 4 -ondertussen als routinées - de GR5 aanvatten, reden we naar het mooiste gedeelte van de trip. Het laatste stuk van Burg-Reuland naar Diekirch volgt voor tientallen kilometers de Our. Een ondiepe en kronkelende rivier, ook de grens tussen Duitsland en Luxemburg, die enkel geflankeerd wordt door met bos beklede steile heuvels. De singletrack die langs die Our loopt is er eentje om in te kaderen.
En eerlijk gezegd: heel de reis mag gerust in een kadertje komen. Bikepacken is een coole, onderschatte manier van reizen. Ondanks alle bagage waren onze fietsen heel wendbaar en konden we zo de leukste weggetjes kiezen. Of modderbeken, whatever. We gaan dit sowieso nog een keertje doen. Maar dan met de tent. En een kampvuur, uiteraard.
Foto's
De route
Onze tocht startte in Hasselt en eindigde in Diekirch, Luxemburg. Van daaruit namen we de trein terug naar Luik en zo verder naar Leuven.
Ik geef eerlijk toe dat we geplande hoogtemeters (7073m!) nooit gehaald hebben. Toen bleek dat de GR5 in de Ardennen wel zeer grillige paden kiest hebben we aantal knoerten van beklimmingen geskipt. Waren we wel zo flink geweest dan waren we nooit voor het donker aangekomen in onze hotels. En Martin had geen licht mee.
Fietsen en materiaal
We reden met twee topbeesten uit onze eigen stal: de Wilier 503x en de Wilier 503Plus. De fietsen deden het zeer goed op het grillige terrein maar een goed onderhoud was zeker nodig na alle regen en modder.
Om onze bagage te vervoeren kozen we voor de zakken van Revelate Designs. Revelate is een fabrikant uit Alaska en is één van de pioniers als het over bikepackingzakken gaat. Martin en ik hadden dezelfde setup: een zak voor onder het zadel, eentje aan het stuur en tasje bovenop de bovenbuis. De zakken bleken ongelofelijk sterk en volledig waterdicht te zijn. En dat laatste is echt niet gelogen, gezien de stresstest die ze doormaakten tijden deze week.
Het grote voordeel is dat je met deze bikepackingzakken op reis kan gaan met je mountainbike en toch écht kan mountainbiken. Doordat de zakken "in lijn" met je fiets liggen, ga je niet zwalpen zodra je een stevige single track rijdt.
De fietsen van Wilier en de zakken van Revelate Designs zijn bij ons verkrijgbaar.